شنبه, ۲۹ فروردين ۱۳۹۴، ۱۲:۲۴ ق.ظ
گمشده...
اگر اسمان نبود،چقدر زندگی میان این همه سنگ سخت میشد..
دلم فراموشی میخواهد...
فراموشی همه چیز و همه کس...
گاهی دلم میخواهد با تمام دنیا و ادم هایش قهر کنم...
برای همیشه....
از همه دلگیرم...
اگر عادت داشته باشی ب زندگی کردن بااحساست،
راه رفتن ادم ها بر روی احساست مساویست با راه رفتنشان بر روی زندگی ات.برروی هستی ات...
چقدر هستی ام لگد مال شده است...
چقدر سردرگمم بین دوراهی ها...
ان شاالله امام زمون خودشون راه درست رو جلوت بذارن
خیال منم راحت شه:)