زمان

5فوردین،چهارشنبه:

نفس های عمیق و پی در پیش میگوید ک اینجا،

سکوتش

نسیمش

ارامشش

هوایش

پر از بودن است.

اینجا 

انگار دستانی

 حس حضور مولا را با تک تک سلول های وجود این عبد سر ب هوا، گره زده اند...

تازه میفهمد ک چقدر دلتنگ بوده است...

نگران لحظه ی برگشتن ب شهر و جداییست...

ای  کاش زمان می ایستاد...

قرارگاه دلهای بی قرار

بسم الله

4فروردین،سه شنبه:

در اوج ناباوری،

اینجا دلی بی قرار راهی قرارگاه شهید کازرونیست...

زمستانی میروم.

کاش اگر قرار نیست بهاری شوم،لااقل بویی از بهار بگیرم...

پ ن:

بچه سید نشدم دست خودم نیست ولی

وسط روضه دلم گفت بگویم مادر....

فدای مهربانی و کرمت مادر....

تصویر:

قرارگاه شهیدکازرونی،فروردین94