شنبه, ۲۵ مهر ۱۳۹۴، ۰۱:۱۱ ب.ظ
طلا و مس...
آنقدر آب و آتش دیده و سر ب هوا رد شده است،
ک حالا فولاد آب دیده ی نفس مسی و سرکشش را نه آب سرد میکند و نه آتش،گرم!
دیگر طلا شدن،رویاییست دست نیافتنی...
کجاست دست کیمیاگرت،
ح س ی ن...
پ ن:
جای آخر آمده،عبد هرجایی...
پ ن2:
مگر نه آنکه از پسر آدم،عهدی ازلی ستانده اند ک حسین(علیه السلام) را از سر خویش،بیشتر دوست داشته باشد؟
